در سال های اخیر جایگزینی سوخت های فسیلی بدلیل آلایندگی و آسیب به محیط زیست به یکی از مباحث مورد علاقه عموم جامعه تبدیل شده است. کار تا بدان جا جلو رفته که در سران سیاسی کشورها بدلیل فشار افکر عمومی نیز با توافق و امضای « پیمان پاریس » تلاش نمودند حتی در ظاهر قدمی در مسیر کاهش آلودگی ها بردارند. اما براستی چه گزینه های دیگری پیش روی صنعت خودروسازی قرار دارد ؟ آیا تنها گزینه های ممکن خودروهای هیبریدی و پلاگین هیبریدی است ؟
از ترکیب دوگاز هیدروکربنی پروپان و بوتان تشکیل شده است که در حالت مایع نگه داشته می شود،گاز مایع یکی از راهکاریی است که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در اواخر دهه 1990 شرکت های واکسهال ، ولوو و برخی دیگر ال پی جی را به عنوان یک گزینه جدی در دوگانه سوزها به مشتریان خود پیشنهاد می دادند. در آن مدل ها خودرو با بنزین روشن می شد و پس از گرم شدن به LPG تغییر می کرد. اگرچه ارزش حرارتی LPG در مقایسه با بنزین بیشتر است ولی در حجم یکسان دست برتر با بنزین است پس لازم است مخزن های سوخت بزرگتری برای خودروها در نظر گرفت. LPG که با نام Autogas هم شناخته می شود پس از بنزین و دیزل سومین سوخت محبوب در دنیا بشمار می رود.
خودرو با سوخت هیدروژنی معمولا بازنده رقابت سخت با خودروهای الکتریکی بوده اند ولی به هرحال هیدروژن هم یکی از جایگزین ها بشمار می آید. اصلی ترین دلیل عدم اقبال عمومی به سوخت هیدروژن اولا گران بودن خودروهایی است که از این سوخت بهره می برند و اگر کمبود جایگاه های سوختگیری و فرآیند دشوار تولید هیدروژن برای مصرف خودرویی را نیز به آن اضافه کنید ؛ حداقل در آینده نزدیک گسترش استفاده از هیدروژن دشوار می رسد. با این وجود مزایایی همچون زمان بسیار کم سوختگیری در مقایسه با فرآیند زمانبر سوختگیری خودروهای الکتریکی می تواند طلیعه ای از پیشرفت در آینده را نمایان کند. البته هیچ چیز جالبتر از خروج آب از اگزور این خودروها نیست تا جایی که برخی شرکت ها ادعا می کنند این آب قابل آشامیدن است.
بیواتانول از جمله سوخت های تجدیدپذیر و پاک بشمار می رود. سوخت های زیستی از گیاهانی نظیر نیشکر و غلات تولید شده و پس از ترکیب با بنزین یا گازوئیل به سوختی قابل استفاده در خودروها تبدیل می شوند. درصد این ترکیب از 10 تا 15 درصد متغیر است. مهم ترین نقطعه ضعف سوخت های زیستی این است برای بدست آوردن یک توان مشخص باید حجم بیشتری از آن به نسبت بنزین سوزانده شود ولی در مقابل غیرسمی بودن و نقطعه اشتعال بالاتر از نقاط مثبت آن بشمار می رود
حدود 20 میلیون وسیله نقلیه با استفاده از سوخت CNG (گاز طبیعی فشرده) در جهان وجود دارد. بسیاری از وسایل نقلیه مانند اتوبوس ها و کامیون هایی که از CNG بهره می گیرند در محیط های شهر فعالیت می کنند تا تاثیر آلودگی آنها را به حداقل برسانند زیرا CNG حدود 75 درصد کمتر از دیزلی و ذرات آلاینده تولید می کنند. تولید کربن دی اکسید آن نیز از بنزین کمتر است و 90 درصد اکسید نیتروژن کمتری تولید می کند. تولید CNG فرآیند آسانی دارد و یکی از محصولات جانبی پالایش نفت به شمار می رود. CNG اکتان بالایی دارد و برای موتورهای احتراق داخلی مناسب است و ادعا شده باعث ساییدگی کمتر موتور بدلیل کم بودن سطح کربن آن است. CNG نیاز به تانک سوخت بزرگی نبست به LPG دارد به همین دلیل مناسب وسایل نقلیه تجاری است.
ترجمه از سایت یوزکار
مطالب مرتبط