در رکاب خلیفه

علی علیه السلام هنگامی که به سوی کوفه می آمد وارد شهر انبار شد که مردمش ایرانی بودند. کدخدایان و کشاورزان ایرانی خرسند بودند که خلیفه محبوبشان از شهر آنها عبور می کند، به استقبالش شتافتند.

هنگامی که مرکب علی به راه افتاد آنها در جلو مرکب علی علیه السلام شروع کردند به دویدن. علی آنها را طلبید و پرسید: «چرا می دوید، این چه کاری است که می کنید؟!» - این یک نوعی احترام است که ما نسبت به امرا و افراد مورد احترام خود می کنیم. این، سنت و یک نوع ادبی است که در میان ما معمول بوده است.

پی نوشت : خداوند متعال در آيه 120 سوره توبه مي فرمايد :

ولا يَطَئُونَ مَوطِئاً يَغِيظُ الكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِن عَدُوٍّ نَيلاً إلّا كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إنَّّ اللهَ لَا يُضِيعُ أجرَ المُحسِنِينَ : هيچ قدمي بر نمي دارند كه در آن غضب كفار باشد وهيچ حمله اي به ايشان نمي كنند(در هر جهت چه سياسي چه ديني وچه نظامي) ، مگر اينكه به سبب آن براي ايشان عمل صالحي نوشته خواهد شد . خداوند اجر محسنين را ضايع نمي سازد .

امير مومنان از اينكه شخص براي احترام وجلب رضاي امير چنين كاري كنند نهي فرمودند .اما اگر هدف اصلي از اين تجمع ها يك نوع رفراندوم غير رسمي و رأي گيري غير دولتي باشد كه مردم با حضور خود علاقه خود را به نظام ثابت كرده و به دشمنان ضربه بزنند طبیعی است که اشکالی بر این اقدامات مترتب نیست.